Przebaczyć

Ojcze przebacz, gdyż nie wiedzą co czynią!

Przebaczyć jest wyrzucić z pamięci naszego serca, krzywdy, niesprawiedliwość, niezrozumienie, żale  – w końcu wszystkie rany, które przyniosły nam smutek, załamanie i strata zaufania w nas i wobec drugich.

Umieć przebaczyć razem z Chrystusem – nawet w najtrudniejszych chwilach naszego krzyżowania. Czy są to sytuacje zdrady, zniszczenia dobrego imienia, opuszczenia.

Te trudne chwile powinny nas zaprowadzić na Drogę Krzyżową, którą przebył sam Jezus Chrystus.

On miał odwagę iść do końca, całkowicie opuszczony, odrzucony, wyśmiany, wyszydzony , obdarty z godności, znienawidzony – lecz ze spojrzeniem pełnym miłosierdzia i współczucia nauczając aż do końca:” Miłujcie waszych wrogów, waszych nieprzyjaciół”.

Tylko jest to możliwe w spojrzeniu z Chrystusem, gdyż po ludzku byłoby trudno mieć siłę i odwagę aby miłować tych, którzy nas prześladują i mówią kłamstwa przeciw nam.

Przebaczyć jest dać możliwość, aby nastąpił żal za popełniony błąd i również dać możliwość aby doświadczyć dobroci, która niszczy wszelkie formy zła.

Przebaczenie jest siłą która przemienia serce, jest to lekarstwo, które leczy najbardziej bolesne rany, jest to łaska, która wyzwala i zapomina wszystkie żale.

Co by się stało, gdyby nie otrzymała przebaczenia kobieta grzeszna ze znanej historii w Ewangelii.

Przebaczenie, było również formą, aby otworzyć oczy tym, którzy kontynuowali w nienawiści – w grzechu i nie dostrzegali własnego ciężkiego grzechu i tylko widzieli grzechy drugich.

Tak często i my jesteśmy ci, którzy powinni zauważyć swój własny grzech i abyśmy potrafili przebaczyć i prosić o przebaczenie…

Co by było z celnikiem, gdyby nie otrzymał przebaczenia? Nie miałby żadnej motywacji, by dzielić się z drugimi z tym co posiadał.

Co by się stało bez otrzymania przebaczenia z dobrym łotrem, który rozpoznał własną winę, swój grzech, swoją nicość i doświadczył wielkiego miłosierdzia samego Boga i pokój w swoim życiu?

Co by się stało bez przebaczenia synowi, który był nieposłuszny własnemu ojcu, który zranił ojca i swoją rodzinę – nie miałby na pewno spokoju nigdy w życiu i kontynuowałby smutny i niezadowolony w sobie samym.

Co by się działo w rodzinie, gdzie małżonkowie nie potrafią sobie wzajemnie przebaczyć – kontynuują zasmucając siebie samych i własne dzieci…

Ojcze, przebacz ponieważ nie wiedzą co czynią!

Największa lekcja przebaczenia jest Miłość!

Nie miłość wymawiana w słowach, ale miłość świadczona jako świadectwo życia.

Miłość powiększa życie, eliminuje śmierć!

Miłować – kochać, to dać okazję i czas i możliwość, aby się odnaleźć z powrotem i wrócić, aby być szczęśliwym i pomóc żyć w tej integracji całej rodzinie.

Gdyby zabrakło przebaczenia Boga na krzyżu – świat by nie istniał do tej pory – grzech w swoich formach kłamliwych, okrutnych, by zniszczył wszystko co przynosi radość i pokój.

Przebaczenie jest odbudową serca zranionego - jest odbudową serca całej rodziny ludzkiej i również jest możliwością, aby zbudować na fundamencie prawdziwego człowieczeństwa, braterstwa, pokory w perspektywie wiary – Cywilizację Miłości.

Amen.

 Pe. Jan Zasowski

*****************************************************