Chrystus niezrozumiany

Serce, które nie kocha, nie ukazuje uczuć, nie potrafi dziękować.

Jeżeli tylko myślę o sobie, nie interesuje mnie druga osoba, jej problemy, ból, żal, załamanie…

Kiedy myślę, że jestem centrum wszystkich i wszystkiego, gdyż wszyscy mnie podziwiają, widzę innych jako małych, niekoniecznych do realizowania moich interesów…

Żyję po to, aby mieć coraz więcej i więcej, nie dzielę się z nikim.

Jestem „światem” dla moich planów i przyjemności.

Dając jałmużnę czynię to na pokaz, aby wszyscy widzieli i przez to jestem  znany, gdyż jestem „lepszy”…

Kto mnie interesuje, to tylko ci, którzy spełniają moje życzenia, gdyż pomagają mi „wzbogacać się” we wszystkich znaczeniach.

Nie akceptuję innych, którzy wchodzą w „świat”, który ja sobie stworzyłem.

Moim Panem jest Pan moich przykazań, przykazań mojego „ja” i nie zgadzam się z postawą tolerancji, cierpliwości, miłosierdzia, przebaczenia, emocji; nie zgadzam się z tym, kto przyjmuje opuszczonego, załamanego, zagubionego, z marginesu społecznego, chorego, więźnia, albo jeszcze innego bardzo cierpiącego…

Bóg, którego ukazał nam Jezus Chrystus, jest Bogiem przedstawiającym prostotę dziecka, płacze z płaczącymi, cieszy się z cieszącymi, przejmuje się drugimi, jest pełen pokory i pokoju, opiekuje się cierpiącymi i opuszczonymi  i przychodzi do nas dając znak pokoju i pojednania, ukazuje swoją miłość do każdego człowieka – wszyscy jesteśmy kochani i docenieni.

Tego Boga przedstawiają wszyscy, którzy są wsłuchani w Jego Słowo, w Słowo Prawdy.

Potrafimy żyć, kiedy cieszymy się tym co najmniejsze, najskromniejsze, gdyż właśnie to naprawdę jest największe….

Pe. Jan Zasowski

*******************************