Ślepy pod Jerychem

Największa ślepota to ślepota naszego serca.

Tego rodzaju ślepota widzi wszystko poprzez pryzmat własnego – ja, tzn., własnego egoizmu. Dostrzega tylko to, co interesuje i daje korzyść.

Każda choroba potrzebuje leczenia. W przypadku choroby o której mówimy – o ślepocie serca – tutaj niezawodnym lekarzem okulistą jest Jezus Chrystus.

Okulary, które mają skorygować wzrok wewnętrzny mają jako bazę – wiarę.

Tylko dojrzewając właściwie w wierze, można być wyleczonym z tej choroby.

Wówczas wszystkie zdarzenia się będzie dostrzegać w perspektywie braterstwa i solidarności z wrażliwością i szacunkiem dla drugiego człowieka.

Dużo smutnych sytuacji, które się tworzą w naszym życiu, są rezultatem zapatrzenia się w siebie i nie dostrzeganie potrzeb drugich.

Ta sytuacja serca przepełnionego dumą, gdzie nasze racje są owocem zaślepienia egoistycznego powodują, że jesteśmy niewidomi. To dzieje się dlatego, że szukamy pomocy całkowicie odwrotnie jak niewidomy spod Jerycha. On szukał pomocy u Chrystusa. My poprzez grzech pychy oddalamy się od Chrystusa i wpadamy w tunel ciemności i już nie dostrzegamy światła i zamykamy się sami dla siebie tak jakbyśmy już nie potrzebowali pomocy w naszym uzdrowieniu.

Ktoś tak powiedział: Największy ślepy to ten, który myśli że widzi a naprawdę to on nie widzi…

Chrystus jest światłem!

Chrystus nas wyzwala od wszystkich ciemności i nam ukazuje światło, które oświeca, uspakaja i daje poczucie właściwego bezpieczeństwa.

Tylko kiedy patrzymy oczyma Chrystusa, tzn., oczyma Ewangelii – wówczas potrafimy ocenić dobrze – to co jest prawidłowe i to co jest błędne.

Pe. Jan Zasowski

************************************************