Powołanie misyjne

Idźcie i nauczajcie wszystkie narody! Taki jest rozkaz Chrystusa.

Idźcie i nauczajcie wszystkie narody!

Kto was przyjmie, mnie przyjmie.

Jak to było kiedyś rozumiane: „Gość w dom - Bóg w dom”.

Otwartość na Ewangelię, to otwartość serca, aby mogło być przemienione i uleczone, aby stało się przebaczające i miłujące.

Otwórzcie drzwi dla Chrystusa – tak nas prosi Jan Paweł II.

Przyjęcie słowa Bożego wymaga otwartości.

Bóg idzie na spotkanie człowieka, ale od człowieka zależy, czy on otworzy swoje serce, aby w nim zamieszkała prawda, uczciwość, wdzięczność, zrozumienie, wrażliwość, autentyczność, miłość.

Jeden ze sławnych malarzy przedstawia Boga, który wychodzi na spotkanie człowieka, jako Chrystusa, który puka do drzwi domu.

W twarzy Chrystusa widać pragnienie i oczekiwanie, aby drzwi się otworzyły. Obraz był przedstawiony w dziennikach telewizyjnych wielu regionów świata. Pewien krytyk dojrzał, że artysta ukazujący Chrystusa pukającego do domu nie namalował klamki i dziwił się jak mogą się otworzyć drzwi domu bez klamki. Na tę krytykę odpowiedział artysta, że w tym przypadku nie potrzeba żadnej klamki, gdyż drzwi, które ukazuje w obrazie są do serca, a serce otwiera od wewnątrz.

Przyjąć Boga to otworzyć się na jego wołanie, to usłyszeć Jego głos, to zgodzić się na dojrzewanie w wierze, to stawać się każdego dnia naśladowcą Chrystusa.

Dlatego apostołowie, naoczni świadkowie Chrystusa, z entuzjazmem poszli, aby głosić całemu światu prawdę o Zbawieniu.

A śledząc historię chrześcijaństwa – ciągle Bóg posyła misjonarzy i misjonarki, aby świat stawał się lepszy, człowiek był bratem dla drugiego, by któregoś dnia nastała prawdziwa cywilizacja miłości.

Misjonarz to ktoś, który wyrósł w pewnym środowisku, ale został powołany, aby budować inne, nowe wspólnoty – daleko, na innej półkuli, w innej kulturze, spotykając się innymi rasami ludzkimi, z inną historią, zwyczajami, z innym klimatem, językiem – aby w tej inności głosić to co wspólne wszystkim ludziom na całym świecie – wskazywać drogę do nieba.

Jak kroczyć przez życie, aby zbudować wspólną Drogę do Nieba – do Królestwa Pokoju, Miłości, Jedności i Sprawiedliwości?

Jak zainwestować w życiu, aby znaleźć prawdziwe bogactwo – pokój wieczny dla naszej duszy, być świętym i radować się wiecznie – wielbiąc Boga? Bóg jest przecież naszym celem, sensem i jedynym ideałem.

Takie też pojęcie miałem, kiedy Bóg pukał do drzwi mojego serca.

I nigdy ten ideał nie zmniejszył się. Wręcz przeciwnie, każdego dnia i każdego roku jest bardziej wyraźny i konkretny.

Misjonarz, aby mógł pukać do drugich sec, powinien otworzyć własne serce.

Dlatego powinien żyć prawdziwym nawróceniem.

Powinien wierzyć w sens swoich wysiłków, w to co naucza.

Chrystus zapewnił dla wszystkich misjonarzy, że ich życie nie będzie łatwe.

Prześladować was będą, źle o was mówić będą – przed trybunały was zaprowadzą i niektórych zabijać będą…

Na drodze znajdą się kamienie, kolce, huragany, burze – wielkie trudności.

Tylko z Chrystusem zwyciężymy wszelkie zło i dokonamy przemiany ciemności w światło, smutku w radość, nienawiści w przebaczenie, zakłamania w prawdę, podziały w jedność i komunie..

Tylko z Chrystusem będziemy lepsi i świat razem z nami!

Pe. Jan Zasowski

**************************************************************