Wspomnienia historyczne z misji

Płock, 2006 r.

Aleksander Niweliński: Szukam misjonarza z dżungli

Wiele razy w moim życiu zdarzało się tak, że traciłem kontakt z ważnymi dla mnie ludźmi - mówi Aleksander Niweliński, wieloletni dyrektor płockiego zoo. - Szczególnie teraz przed świętami chętnie bym się z nimi skontaktował i wysłał im życzenia.

Oto opowieść Niwelińskiego:

- Wiele tych historii wiąże się z moim pobytem w Brazylii dwadzieścia jeden lat temu. Spędziłem tam pół roku. To była przygoda mojego życia. Tym bardziej że wyjazd za granicę w czasach PRL graniczył z cudem. Samo załatwienie wizy zajęło mi pół roku.

W San Paulo spotkałem człowieka, który pokazał mi prawdziwe oblicze tego kraju. Nazywał się Jan Zasowski, był Polakiem z pochodzenia, zakonnikiem - werbistą. W Ameryce Południowej pracował jako misjonarz. Całe swoje życie oddał ubogim tubylcom. Wiele czasu spędzał w dzikich rejonach kraju niedostępnych dla białych. To właśnie dzięki niemu zobaczyłem prawdziwą Brazylię. Wielką nędzę i niezwykłą, bogatą przyrodę.

Bardzo chętnie skontaktowałbym się z nim teraz, porozmawiał. W tej chwili powinien mieć około pięćdziesięciu pięciu lat. Niestety, nasz kontakt się urwał. Myślę, że przyczynił się do tego tryb życia Jana. Bardzo często zmieniał miejsce zamieszkania, przebywał w niedostępnych rejonach. Ostatnią kartkę od niego dostałem niedługo po mojej przeprowadzce do Płocka.

Oprócz misjonarza bardzo miło wspominam również pewną kobietę z interioru. Nazywała się Dona Maria Lurdis i była wielką miłośniczką papug. To dzięki niej udało mi się pozyskać do polskich ogrodów zoologicznych wiele gatunków. Dona Maria była bardzo prostą i pobożną kobietą. Największe wrażenie zrobiło na niej to, że pochodzę z kraju, w którym urodził się papież. Na dodatek obydwaj mieszkaliśmy w tym samym mieście. Kiedy powiedziałem jej, że miałem kiedyś okazję dotknąć Ojca Świętego, nie mogła wprost uwierzyć. Pytała, gdzie leży Polska. To, że mój kraj znajduje się za wielką wodą, znacznie dalej niż San Paulo, przekraczało już granice jej wyobraźni. Jestem bardzo ciekaw, jak potoczyły się jej losy.

Podobnie ciekawi mnie los pewnej brazylijskiej rodziny, która za kilkanaście dolarów chciała mi odsprzedać dziecko. Nie byli to źli ludzie. Do podjęcia takiej decyzji zmusiła ich bieda. Miesięczny dochód rodziny nie przekraczał dolara. Chcieli zrobić to dla dobra dziecka, taka była ich mentalność.

Czekamy na wasze wspomnienia o bliskich, kolegach, znajomych, których chcecie odnaleźć.

Prócz wpisów na odnajdzmysie.pl możecie pisać maile na adres odnajdzmysie@plock.agora.pl

***************************************************